مشکلات نهضت

نهضت سوادآموزی  امروز از مسائل و مشکلاتی رنج می برد که پویایی تعلیم و تربیت در گروی توجه به آن ها و تلاش برای حل آن هاست. دراین میان بدون تردید مسائل مربوط به دو حوزه مهم و تأثیرگذار، اقتصاد و نیروی انسانی، از اهمیت افزون تری برخوردارند. ضمن آن که این دو حوزه نیز تأثیر متقابل بر یکدیگر دارند. از سویی حل مشکلات اقتصادی نهضت سوادآموزی باعث آرامش روانی نیروی انسانی و افزایش علاقمندی و رضایت شغلی آن ها را فراهم خواهد آورد و ضریب بهره وری را در دستگاه تعلیم و تربیت بالا خواهد برد و از سوی دیگر وجود نیروهای کارآمد و با انگیزه مانع هدر روی بسیاری از امکانات اقتصادی سازمان خواهد شد. متأسفانه علی رغم بسیاری از اقدامات خوبی که تاکنون در رابطه با حل مشکلات سازمان در تمامی حوزه ها از جمله این دو حوزه انجام شده است هنوز نهضت سوادآموزی در این دو حوزه با   چالش های جدی مواجه است. بی انگیزگی، عدم احساس تعلق سازمانی، بی تفاوتی نسبت به موفقیت یا عدم موفقیت سوادآموزی، کاهش روز افزون رضایت شغلی به خصوص در میان نیروهای کارآمد و صاحب تجربه عمده ترین چالش پیش روست. فراهم نبودن امکان تقویت و توسعه مهارت ها و صلاحیت های حرفه ای مشکل دیگری است. نهضت سوادآموزی از معدود دستگاه هایی است که نسبت به روز آمد کردن نیروهای انسانی خود کارنامه موفقی ندارد.کاهش منزلت اجتماعی آموزشیاران  نیز قابل تامل می باشد در کشور ما آن هم با سابقه تمدن دیرین و بنیه فرهنگی قوی و بنیان های اعتقادی مستحکم باید علم، عالم و معلم از ارزش اجتماعی بسیار بالایی برخوردار باشد، اما متأسفانه امروز شاهد افول این قرب و منزلت اجتماعی هستیم و آموزشیاری و وضعیت او سوژه ای برای طنز و شوخی شده است . بی توجهی به این قشر فرهیخته از سوی مسئولین که یا نسبت به حل مشکلات اقتصادی آن ها اهتمام لازم را مبذول نکردند و یا حقوق قانونی آن ها را با منت به ایشان پرداخت نمودند. یکی از مشکلات جدی سازمان انباشته شدن مطالبات استخدامی آموزشیاران  بوده که تقریبا در چند سال اخیر به صفر رسیده است. چرا اصولا آموزشیاران باید دائما از دولت مطالبات استخدامی داشته باشند و حقوق قانونی خود را هنگامی دریافت کنند که از نظر روحی وروانی شادابی خود را از دست داده اندو به فرتوتی رسیده اند ،ضرر و زیانی که از این ناحیه متوجه آموزشیاران می شود را کدام نهاد و کدام یک از مسئولین باید جبران کنند؟

عدم استقرار نظام ارزشیابی شغلی صحیح، قابل اعتماد و مورد رضایت برای آموزشیاران و نیز احساس تبعیض فاحش از سوی آموزشیاران بین خود و سایر کارکنان دولت از حیث دریافت ها و سایر خدمات رفاهی چالش دیگری است که نیاز است مسئولین محترم توجه لازم را داشته باشند.

خروجی نظام سوادآموزی کشور باید افراد شجاع، خوش خو، خیرخواه، امیدوار به آینده، بلند همت، دارای نگرش مثبت در قضاوت ها، خلاق، پرسش گر، اهل فکر و نوآوری، دارای جرئت برای ورود به میدان های علمی ناشناخته، منضبط و قانون شناس باشد. یک چنین نیروهایی درسایه نظام ارزشی و آموزشیاران کارآزموده تربیت خواهند شد. لذا در کنار تربیت سوادآموز مباحث تربیت آموزشیار، وضعیت معیشتی آنان، تحول در شیوه تدریس، بررسی کردن مطالب، کاربردی کردن مطالب و... پیش می آید. مباحثی که چندسالی است نقل محافل سوادآموزی اند و هنوز هم در انتظار تحقق نتایج گفت وگوها و ارزیابی نشسته ایم.

از مهمترین دغدغه های آموزشیاران مسائل معیشتی است که سایر ابعاد شخصیتی، آنان را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. برای مثال آموزشیار برای درآمد بیشتر مجبور است ساعات اضافه ای را با گرفتن کلاسهای اضافی در صورتی که مقررات اجازه دهد تدریس کند و یا شغل دوم و سومی  داشته باشد که دو صدمه جدی وارد می کند. یکی دوری از  مطالعه و نشاط لازم برای تدریس و دیگری خستگی و فرتوتی که حال تدریس را از او می گیرد و رفته رفته نسبت به شغل آموزشیاری بی تفاوت می شود. اما آن دسته از آموزشیاران که با این شرایط کنار می آیند و خالصانه به وظیفه خود می پردازند هم مورد تشویق لازم قرار نمی گیرند
منبع: سایت خبرگزاری فارس